De eerste 2 weken

Zoals verwacht vermaak ik me hier prima. Na een tyfus lange vlucht (22 uur) stonden we eindelijk op Hato Aeropuerto, Korsou. Gelukkig stond Blikman (met het bier al in zn klauwen) me op te wachten, zn auto had panne, dus had ie een vriend meegenomen om me naar mn onderkomen te vervoeren. Het duurde ff voor we het gevonden hadden , de dames met wie ik reisde stonden al op me te wachten bij de appartementen. De volgende dag was een van de dames die hier al op het complex woont, genaamd Kim, zo vriendelijk om me naar Henky (mn ‘mannetje’ van de auto) te brengen. Echt een prima bakkie: mitsubishi Colt GTI uit het prachtige jaar '92. Rijdt cq. Scheurt echt fantastisch, want zoals Raymond me al vertelde je kunt hier heerlijk scheuren. Links of rechts inhalen, geen probleem! Rood is pas echt rood na 2 seconden en zo kan ik nog wel ff doorgaan (volgens mij ga ik nooit mee wennen aan NL). Nadeeltje is dat s avonds en s nachts veel mensen met een slok (of 39) op gaan rijden. De diagnose is niet zo moeilijk te stellen. Gaat net als bij mensen, je kunt zat namelijk niet meer over een rechte lijn rijden, het juiste moment uitzoeken en dan volgas erlangs. Verder zijn de wegen ook niet je van het, maar aangezien ik een huurauto heb, is een beetje stuiteren geen probleem (ik ben tenslotte een fantastische coureur ;)). Oh ja ik was chronologisch bezig. Ik kwam dus aan met mn 3 co-genoten en had mn auto opgehaald. Aangezien we Cura nog niet kenden, zijn we maar wat rond gaan rijden ff het zkh bekeken enz. s Avonds met oud en nieuw moest er natuurlijk gefeest worden, dus wie kun je dan beter uitnodigen dan Gerard Joling, met een nog slechter voorprogramma! Jaja het is echt waar, ik ben met voorbedachten rade naar Gerard geweest. De reden was dat de Mambo (zo heet die tent) ‘the place to be’ was volgens iedereen. Ook meteen een mooie gelegenheid om een aantal andere co’s te ontmoeten. En ik moet zeggen zo slecht is Gerard nog niet eens (yeah right). Maar ondanks Geer (ja die van Goor, voor de insiders) heb ik me toch prima vermaakt. 1 januari (gloeiede, gloeiende ben ik hier pas met mn verhaal, maar ff een versnellinkie hoger) was gewoon een luierdag, lekker op het strand gehangen. 2 januari ging het dan echt beginnen; voor het eerst mocht ik me in die witte jas hijsen voor het echie, lekker doktertje spelen! De dagen hier in het zkh zijn vrij standaard. We beginnen s ochtends met een Rontgenbespreking, met daarna overdracht(nieuwe pat die zijn opgenomen ed), daarna wordt er een ronde gelopen over de afdeling (ik zit op interne mannen, mannen en vrouwen zijn hier nog gescheiden). Dan ff eten en s middags een patiënt statussen (lees: doorlichten). Het ziekenhuis is hier op zich in redelijke staat wat voorzieningen betreft ed. De bedden en inrichting is niet veel beter dan ik gezien heb in Egypte, ik zit echter wel op de 3e en laagste klasse. Eenmaal per week moet ik een avonddienst draaien en een keer in de 3 weken een weekenddienst (ik ben volgende week zondag de lul). De verantwoordelijkheden zijn hier naar mijn idee wel wat groter dan in NL, zo heb ik afgelopen vrijdag, bij gebrek aan een arts-assistent en een te drukke specialist, samen met een andere co, de hele zaal onder mn hoede gehad! Onze eigen ronde gelopen en wat beleid bepaald, dat vervolgens snel besproken met de specialist en vervolgens uitgevoerd (volgens mij hebben we het vrij aardig gedaan aangezien er niemand dood is gegaan). Zo genoeg over het (voor jullie) saaie geneeskundige gedeelte. In mn vrije tijd hier lig ik lekker op het strand en ik ga 2 keer per week voetballen. Normaal ben ik door de week druk zat met werken en ook s avonds moet er ook nog wat gestudeerd worden (echt waar). Het grote voordeel is hier dat het weer het hier s avonds toe laat om uit je dagelijkse kloffie te springen en korte broek, t-shirt en slippers aan te trekken (is het me toch gelukt om een A4-tje vol te lullen zonder het over het weer te hebben). Nu dan toch; het weer hier is zoals jullie ongetwijfeld verwachten heerlijk, wat jullie echter wrsch niet verwachten is dat het hier wel tot nog toe regelmatig regent (dat krijg je als je hier in het regenseizoen heen gaat). De temperatuur blijft echter wel goed genoeg voor mn korte broek. Wat wel een nadeeltje is nu (en dat heeft niet indirect ook met het weer te maken) is dat er nu verschrikkelijk veel muggen zijn, en ze zijn nog aggressief ook. Ik ben al helemaal lek gestoken. Maar ja ik mag niet klagen, als ik de weerberichten bij jullie lees (ja zet die kachel nog maar een graadje hoger). Nog even over mn huis/co-genoten: echt geweldige dames, ik kan het prima met ze vinden. Bovendien is het echt leuk om met andere co’s samen te wonen, een beetje feedback en ouwehoeren over ‘het werk’ kan af en toe heel lekker zijn. Het is zelfs zo erg dat we de 2 mensen die later beginnen (ze beginnen morgen) al helemaal gek hebben gemaakt met onze verhalen, volgens mij vrezen ze morgen al aardig, hahaha. Zo nu heb ik eerst wel weer genoeg geluld volgens mij. Andere 'avonturen van een co-assistent op Curacao' en foto’s komen nog wel. Blijf vooral mailen, ik lees mn mail bijna dagelijks. We hebben internet aangeschaft dus ook thuis kan ik internetten nu. Download vooral Skype (gratis bellen), mijn skypenaam is geraldjes, kunnen we nog een keer ouwehoeren over internet. Mocht je de behoefte voelen me een keer te bellen het nummer dat je moet draaien is: 005999-8883884. Zo nu is het genoeg, schluss!

Ayo!!

Ps bij dit zijn de namen van mn co-groepgenoten op de foto vlnr: ik, Anina, Julie, Melanie, Hilly en Gabriella