Medisch Centrum Witbank enzo

Saobwane!

Zulu voor: goeiemorgen/middag/avond (fonetische spelling). 1 van de 2 woorden zulu die ik tot nu toe heb opgepikt. Van de overige 10! officiële talen, beheers ik alleen het Engels (en Afrikaans een beetje), dus dat betekent heel lief de zuster vragen of ze wil vertalen als mama alleen Sotho, Zulu oid spreekt.
Laatste berichie is al weer 4 wkn geleden zie ik, dus dat wordt doorbijten voor jullie! Heb geloof ik nog niet echt uitgebreid over het ziekenhuis bericht, dus laat ik ns paar anekdotes vertellen. Het is inmiddels december en semi-crisis op de kinderafdeling. Er is een aantal dr’s weggegaan, waardoor er gaten in het rooster vielen. Zonder ‘seniors’ is het onmogelijk een neonatale ic (intensive care voor baby’tjes) draaiende te houden. Met hangen en wurgen, het inroepen van mensen van buiten en het draaien van diensten door kinderartsen (die doen normaal gesproken alleen achterwacht vanuit huis, is het uiteindelijk toch gelukt de boel draaiende te houden. Door alle drukte en onderbezetting wordt ook ik volledig ingezet. Dwz, ik functioneer als dr. Uit juridische overwegingen wilden ze me nog net niet alleen dienst laten draaien, maar voor de rest ‘exposure’ genoeg. Na nog een paar weekjes babyroom te hebben gedraaid, doe ik nu poli. Om 7 uur komen mama’s + kinderen in grote getale naar het zkh om door de zuster gewogen, enz te worden om vervolgens plaats te nemen en te wachten op de dr. Als ik zo rond 8.30 aankom wurm ik me langs de mama’s met kids mn kamer in om patiënten te zien. Wat ik zoal zie? HIV, HIV met complicaties, TBC, ondervoeding, allerlei luchtweginfecties en sproeipoep. Dit is het standaard werk, verder hebben de zusters ontdekt dat ik moeilijk nee zeg, dus als er een spoedgeval binnenkomt trekken ze mij aan mn jas. Zo kwam er van de week een totaal uitgedroogd kind van 5 maand binnen (en dan niet zielige NL werk met een weekje diarree, maar een semi-bewusteloos kind met een onmeetbare bloeddruk). Wat een beetje vocht al niet kan doen op zo’n moment. Enige probleem is het inbrengen van een infuus (die vaatjes worden wel erg klein zonder vocht, dan maar in de nek!). Verder ook 2x in het weekend dienst gedaan, zodat mn weekenddiensten er op zitten! Om nog een voorbeeld te geven van het werk hier: een patiënt op genomen die 2 uur later overleed (2 maand oud en 1x raden: juist HIV). Kind had een luchtweginfect dat we vaak zien bij HIV en waarvan ongeveer 50-75% het zkh niet levend mee verlaat. Nare is dat het een infectie is die gemakkelijk te voorkomen is, helaas ‘vergeten’ veel klinieken waar de kids heengaan voor vaccinatie, de antibiotica voor te schrijven. Geeft wel een mooie gevallen om een klinische les over te schrijven, dus ook dat heb ik inmiddels gedaan (nu de .. op de i nog). Nou ja genoeg deprimerend gedoe, tijd voor de weekenden!
Zoals gezegd 2x dienst gedaan, dus de andere dat streept eigenlijk 2 weekenden weg, behalve dat ik vorige week een gast ontmoette die fan is van de lokale voetbalclub! Dus vorige week zondag zat ik in een heus stadion naar een voetbalwedstrijd van de Mpumalanga Black Aces te kijken (kan ook weer van het lijstje). Zat in het spelersvak naast de scheldende directeur van de club (type: kamper met groen pak, glanzend zwarte blouse, gouden ring en eigen bodyguard in het zwart incl zonnebril; hoe vout kun je zijn;)). Show in de rust met band en danseressen en verder wat gesprekken met totaal bezopen mensen, erg gelachen.
Weekend ervoor naar Jo’burg geweest, kon logeren bij de ouders van 1 vd interns. Dus toen ik vrijdag rond 1900 de oprit opdraaide ging het automatische hek open en stond de braai al aan. Kast van een huis natuurlijk met een zwemband in de tuin en pooltafel in de kelder. Zaterdag zouden we gaan paardrijden, maar door het slechte weer werd het een rondje Jo’burg centrum. Vanaf de 50e verdieping een paar fotootjes gemaakt en ’s avonds struisvogelbiefstuk gegeten (medium; briljant). Volgende dag was er iets met de kerk, waar ik vriendelijk voor bedankt heb en ben naar Soweto gereden. Voor de ignoranten onder u: Soweto is dé township die centraal stond in de strijd tegen de Apartheid. Met 2.3 milj. inw. niet bepaald klein en door de Afrikaners als gevaarlijk gebied gezien (hoe vaak ik wel niet gewaarschuwd ben; de angst…..). De LP er maar ns op na geslagen en besloten er rustig in mn 1tje heen te rijden. Uiteraard zonder problemen aangekomen, auto geparkeerd en rustig het indrukwekkende Hector Pietersen-museum bekeken. Daarna rondgelopen en naar het huis gelopen waar Mandela vroeger woonde en nu een museum is. Einde weekend.
Zit dit verhaal te tikken, nu ik net terug ben van het 2e weekend. Besloten om eindelijk ns te gaan hiken. 2-daagse tocht uitgezocht en vrijdagmiddag de 400km-tocht naar het noorden aanvaard. Onverharde weg naar de hut waar ik zou blijven. Bij aankomst was het reeds donker en hing er een dichte mist in de bergen. Hut in de middle of nowhere zonder electriciteit, of warm water en daar stond ik in mn eentje… (dit soort hutten worden niet beheerd en de deur staat open). Geen andere hikers, dus maar een kamertje betrokken en gaan slapen (wat prima ging aangezien ik de nacht ervoor dienst had). Zaterdag regende het natuurlijk pijpenstelen, maar toch besloten de 11km te gaan lopen met regenjas en regenhoes over de tas. In 4 uurtjes naar de 2e hut gelopen, geen levende ziel te bekennen en heerlijk door de bergen gelopen over smalle paadjes en over smalle houten bruggetjes zonder leuning. In hut 2 een heerlijke warme douche en electra. Kampvuurtje gemaakt en mn spaghetti in blik opgewarmd. Volgende ochtend om 6.30 weer op pad voor de laatste 8km (heuvelop) en na 2,5 uur stond ik alweer naast Frederic. Veel te vroeg om terug te gaan natuurlijk en ergens een krokodillenfokkerij opgezocht en de tour gedaan. 220 croc’s in een groot zwembad en er een paar dode kippen tussen gooien: entertainment. Uiteindelijk stukje krokdillenworst gekocht (je moet alles een keer geprobeerd hebben vind ik) die morgen de braai op gaat! Dus als jullie niets meer van me horen….
Om nog ff af te sluiten met een vrolijke noot: Nog 3 weekjes en Anita is er!

Tijd om an de Castle te gaan, jullie horen het wel weer.
Gerald