Ik ga op vakantie en ik neem mee....

Beste lezers en lezeressen, (lees de ps. eerst!)

Niet echt binnenkort meer (zoals beloofd), maar ik ben er nog! Je wordt verrekte lui van een beetje vakantie. Net moeders op het vliegtuig gezet, dus tijd om ns wat vakantieherinneringen neer te tikken.
De 31e (dec) was het eindelijk zover: de aankomst van Anita op OR Tambo International voor 3 weekjes holiday! Goed begin van het nieuwe jaar dacht ik zo. Met sterretjes, knalerwten en champagne dit heugelijke feit gevierd. 1 januari is dan een mooie dag om lekker BUITEN (gnagna) te gaan braaien en aan het zwembad te liggen. Volgende dag aan onze marathon door ZA begonnen: 7000km in 3 weken (en dat zonder een kick van Frederic). Dag 1: 900km richting westen des lands, waar we vlak bij de woestijn in een hostel sliepen waarvan de eigenaar op zoek is naar een luchtballon (dus als iemand nog iets weet/heeft liggen…). Wezen raften, hiken en zwemmen met camera in de broekzak (ja, de foto’s zijn er nog), om vervolgens 800 km verderop in een tent op het strand te gaan slapen (heerlijk, alleen die visgeur…). Door naar Kaapstad voor een wijntour (niet dat ik er nu wel verstand van heb), Waterfront, Kaap de Goede Hoop en bavianen. Helaas Tafelberg in dikke mist en de boot naar Robbeneiland vol, maar de Zuid-Afrikaanse Jim live op Waterfront is ook leuk :s. Hup weer de auto in, tijd voor de oostkust! Via Knysna en Tsitsikamma (voor de kenners onder u) naar P.E. gereden. Ons in Addo Elephant Park laten achtervolgen door een olifant; Frederic op z’n best: snel, wendbaar, wat een bolide! (in my dreams…). Paar nachten doorgebracht in de Buccaneers aan de Wild coast. De Wild coast is een prachtig ruig landschap aan de kust (duh!) wat onderdeel uitmaakte van een van de voormalige ‘homelands’ genaamd Transkei. Homelands zijn stukken land die onder Apartheid toegewezen werden aan de ‘natives’, zodat ze ‘zelfstandig’ konden zijn. Uiteraard waren dit de meest waardeloze stukken land voor landbouw en veeteelt, verder moest iedereen nog steeds een pas dragen en konden ze niet zomaar naar Zuid-Afrika, terwijl het voor de blanken natuurlijk vrij stond om in en uit te reizen naar believen. Culturele trip dus die afsloten werd met een bezoekje aan Mama Tofu, een 88 jaar oude Xhosa vrouw. Zij en haar familie verzorgden een fantastische inleiding in de Xhosa-cultuur. Stel je voor: een 88 jaar oude vrouw komt vlak voor je staan en zegt: ‘If you would french kiss that girl, that would not be allowed in Xhosa-culture!’. Volgende dag nog ff lekker met een deur in de branding gelegen en geprobeerd erop te staan. Via Bloemfontein, (waar Anita in 2004 een half jaar onderzoek gedaan heeft), naar de ‘kingdom in de sky’: Lesotho gereden. Lesotho is het land met het hoogste laagste punt (laat die hersentjes maar ff kraken) ter wereld: 1100m. Mn ballen blauw gereden tijdens een tripje op paard door dit sprookjesachtige berglandschap. Dus de volgende dag maar lopen om de boel een beetje lucht te geven: leuke hike, alleen vonden we op de terugweg het ‘pad’ pas, wat niet wegnam dat de heenweg naar de waterval ronduit een uitdaging was! Lesotho weer uit en via de grens naar de Sanipas gereden, een bergpas alleen begaanbaar voo, een bergpas alleen begaanbaar voor 4x4 voertuigen. Frederic dus bij de hostel geparkeerd en met een tour de berg over gegaan (weer Lesotho in). Rondgetourd langs het schapenscheren, waar Anita erg populair was bij de lokale herders (kon dr nog net weer meekrijgen de 4x4 in;)) en korte inleiding gekregen in de Basotho-cultuur (Basotho zijn de mensen in Lesotho die Sesotho spreken). Biertje gedaan in de hoogste kroeg in Afrika, met beneden aan de berg een diner bij kaarslicht (gedwongen omdat de electriciteit weer ns uitgevallen was, iets waar ze in Zuid-Afrika nogal veel last van hebben de laatste tijd). Ons laatste weekend doorgebracht in St Lucia (noord-oost kust), waar de eerste avond de nijlpaarden in het park tegenover ons stonden te grazen. Ergens aangeklampt bij een gestoorde Zuid-Afrikaan die wel een beetje dichterbij wilde komen, dus uiteindelijk stonden we een metertje of 6-7 van achter een bosje te staren naar 5 kolossen, met de evt vluchtroute al keurig gepland. Nog 1 laatste game-drive gedaan in park en eindelijk het illustere luipaard gezien! Big 5: check!’ En zo eindigde onze trip op zondagavond weer op OR Tambo International.
Anita weer in de lucht en de volgende ochtend stonden de volgende gasten: pa en ma, alweer op de stoep (oh, wat is vakantie vieren toch zwaar;)). Eerst maar gebraaid bij Jeroen & Josiah (in de regen overigens). Aangezien pa maar een weekje bleef snel op pad gegaan en via een tour-de-Witbank naar Krugerpark gereden voor 2 daagjes beesten kijken. Terwijl we het park binnen reden kwamen de olifanten en neushoorns ongeveer aanrennen en ergens halverwege kwamen we de hoek om en liep er 2 leeuwinnen rustig op de weg. Van de agressieve blik van Frederic trokken ze zich niet zo veel aan en ze kuierden rustig langs de auto terwijl wij een paar plaatjes schoten. ’s Avonds uiteraard weer gebraaid, wat met een pseude-carnivoriaanse vader altijd een succes is. Volgende dag weer beestjes gekeken en onszelf met zn drieën in een koepeltentje gepropt. Vanuit Kruger naar de Blyde River Canyon gereden, overigens niet voordat we een lekke band verwisseld hadden. In de Canyon genoten van de geniale uitzichten van het altijd wisselende landschap (terwijl Kruger vlak is met een savanne/steppe-achtige begroeiing, is de Blyde River Canyon weer bergachtig met frisgroene begroeiing en zelfs eens stukje regenwoud. Na dit dagje sightseeing meteen 500km doorgereden naar Piet Retief, waar ik in een handig stukje achteruitrijden in het donker de ophanging van Frederic’s uitlaat onder de auto wegreed. Gelukkig was Frits ‘the handyman’ Jaspers aanwezig en zo konden we de volgende ochtend, na een exercitie een paar stenen, een krik en spierkracht de boel weer inpakken en vertrekken: door naar St Lucia! Pa en ma op de krok/nijlpaard tour gezet, lekker op het strand gelegen en ’s nachts een leatherback van 500kg (schildpad) haar eieren zien leggen op het strand: geniaal. Toen zat de week van pa er weer op en in 1 streep de 600km naar Jo’burg gereden. Pa naar huis, tijd om met ma in de Drakensberg te gaan hiken. Paar dagen gefeest in het hostel, 2x de meest bekende daghike van Zuid-Afrika naar het Amphitheatre gedaan (eerste keer mist wat al het uitzicht wegnam) en weer een tripje naar Lesotho gemaakt. Vervolgens zijn we een stukje lager in de Drakensberg lekker gaan op een camping waar alleen de basics beschikbaar waren. ’s Avonds lekker kampvuurtje voor een braai en om het blikvoer op te warmen. Overdag hiken door het heuvel/berg-achtige landschap dat de centrale Drakensberg eigen is en ’s middags kijken naar de blikseminslagen van de dagelijkse onweersbuien. Voor de afrondende dagen naar de kust vertrokken, waarbij in Port St John de rijen voor de pinautomaat nogal lang waren (begin vd maand ->iedereen krijgt geld en gaat pinnen) en het van de hostel geleende geld toch echt terugbetaald moest worden. Gelukkig maakte de heerlijke kaas-fondue van de lokale Zwitser veel goed. Op de weg terug nog 2 dagen in Durban doorgebracht om de laatste souvenirs in te slaan en nog snel een townshiptour mee te pakken. Op de dag van vertrek om 3.30 opgestaan om eerst de 600km naar Jo’burg te rijden, snel het Apartheidsmuseum mee te pakken (wat één van de meest indrukwekkende musea is die ik ooit bezocht heb), vervolgens naar Jeroen te rijden om op te frissen en mams keurig om 20 uur op het vliegveld af te leveren.
Pfff, genoeg vakantie zo, nog 7 daagjes voor ik weer voet op NL bodem zet. Auto verkopen (iemand geïnteresseerd?), afscheid nemen van de mensen in Witbank en proberen mn visum voor Australië aan te vragen.

Ik sou so seggen: tot gauw!
Gerald

Ps de 28e gaat ik mn studietijd afsluiten met 2 krabbels en dan moet er natuurlijk geborreld worden: 28/2 vanaf 21 uur in cafe de 2 Heren (Noorderstationsstraat 2, vanaf centrum: nieuwe Ebbinge affietsen, meteen na Noorderplantsoen aan de linkerkant). Fustje van mij, dus komt allen!