Pre-carnaval

Peoples!!!

Wat een prachtig interval is 2 weken eigenlijk, heb ik tenminste weer wat te melden. Het gaat nog steeds fantastisch hier, het enige is dat financieel gezien de lijn nogal een sterke negatieve curve vertoont. Daar staat dan weer tegenover dat ik weer genoeg gedaan/meegemaakt heb.
Eerst nog even briljant nieuws: de beoordeling van mn scriptie is binnen: 8,4!!! Dus zodra ik weer in NL ben kan ik een papiertje ophalen bij de universiteit, een handtekening zetten en dan is deze jongen doctorandus! Verder moet ik van het onderzoek dat ik uitgevoerd heb nog een presentatie maken. Mijn begeleider gaat deze in NL op een congres presenteren, aangezien het abstract (de samenvatting) daar is aangenomen. Tot zover het academische gedeelte.
Op geneeskundig gebied heb ik de afgelopen 2 weken eigenlijk vakantie gehad (waarschijnlijk een van verklarende factoren voor mn financiële curve). 2 weekjes mocht ik rond hangen op dermatologie (huid), bij 2 verschillende artsen. De overeenkomsten tussen de twee zijn dat ze beide al de pensioensgerechtigde leeftijd inmiddels gepasseerd zijn, nog steeds een beetje bijklussen als dermatoloog (oftewel korte dagen maken) en een ‘ofisina’ (polikliniek) hebben buiten het ziekenhuis. Een en ander hield in dat ik de eerste week alleen op ma, di en do hoefde te werken en wel van 830 tot 13-14 uur. De tweede week had ik ‘maar’ 1 dag vrij en van de andere dagen heb ik 3 dagen 3 uur gewerkt en 1 dag 6 uur. Basically heb ik beide weken 1 ding geleerd. Week 1: STOP zeep!! Praktisch elke patiënt met bijna willekeurig welke aandoening kreeg dit advies. Zeep is slecht en maakt de huid zwak (volgens de betreffende dermatoloog). Week 2: beetje triamcinoloncreme (steroidencreme) gebruiken. Heerlijk, wat kan een vak toch simpel zijn, beetje uitslag  beetje triamcinolon; kan nooit kwaad natuurlijk! Verder hield ik me een beetje bezig met het meekijken met allerlei verschillende uitslagen op allerlei plekken op het lichaam.
De rest van de tijd kon ik me natuurlijk prima bezig houden met mn ‘ontspanning’. Allereerst maar het beloofde verslag van het salsa-feestje: was erg gezellig. Punt. Ok wat uitgebreider dan. Het was vooral leuk dat er allerlei klassen van de dansles waren, zowel ervaren als ‘groen als gras’ (ik) konden hun al dan niet beperkte kunsten ten toon kunnen spreiden. Helaas heb ik momenteel geen foto’s hiervan, zoals wel vaker had ik mn camera weer ns niet meegenomen, ik zal ns kijken of ik bij de collega’s nog iets kan vinden. Aansluitend op het salsa-feest zijn we min of meer per ongeluk terecht gekomen bij een ‘Jump up’. Dit vereist enige uitleg: aan het eind van de maand is het hier carnaval. Een enorm feest waar praktisch iedereen aan meedoet en iets wat je volgens iedereen hier eigenlijk een keer meegemaakt moet hebben. In de aanloop hiernaartoe worden er allerlei dingen georganiseerd, zoals een jump up’s en jump in’s. Een jump up houdt in dat er meerdere vrachtwagens worden uitgerust met een enorm aantal hele grote boxen. Er wordt dan een tocht gelopen waarbij iedereen dansend en zingend achter die vrachtwagens aanloopt. Bij een jump in hoort ook dansen en feesten alleen is het dan op lokatie, gewoon een excuus voor een feestje dus. Bij beide hoor je een t-shirt te kopen en deze vervolgens te verknippen of versieren oid. Maar goed om terug te komen bij het verhaal. We reden terug van het salsa-feestje en we wisten dat er een jump up zou zijn ergens en we wilden even gaan kijken, we wisten alleen niet precies waar het ergens was. Bij een verkeerslicht stopt er een auto naast ons en aangezien ik met 2 dames in de auto zat, is de aandacht van de heren meteen getrokken. Omdat ze allemaal t-shirts aanhebben van de jump up, vragen we waar het is. “Oh rij maar achter ons aan”. Wij meegereden naar het startpunt. De jongens blijken allemaal Nederlandse marine-mensen te zijn met 2 ‘echte’ Antillianen erbij. Uiteindelijk hebben we soort van illegaal de hele jump up meegelopen. We konden geen t-shirts meer kopen, maar een van de Antillianen zorgde ervoor dat de beveiliging ons niet uit de jump up gooide. Geweldige ervaring, als enige Makamba’s (lees: witte NL-ers) ’s nachts van 2 tot 530 dansend/springend achter een paar vrachtwagens aanlopen tussen de Antillianen. Eindelijk een beetje fatsoenlijke integratie van mijn kant. De eerste jump in van dit jaar is trouwens inmiddels ook achter de rug. Zoals ik al zei is het de bedoeling dat je wat doet met het t-shirt dat je koopt, maar sommige mensen nemen dat wel erg serieus, er worden echt complete kunstwerken van gemaakt. Allerlei naaiateliers moeten wel overuren maken tegenwoordig. Bij de jump in speelden 2 bands afwisselend aan 2 kanten van de zaal. Iedereen volledig uit zn plaat. Dat belooft nog wat voor het echte carnaval straks eind februari.
Op sportief gebied is er ook nog enige vooruitgang geboekt; de tweede surfles is achter de rug en vanaf nu is het gewoon een beetje kloten, groter zeil proberen, kleinere plank enz. Foto’s ga ik uiteraard pas plaatsen als het er echt ‘stoer’ uitziet.
Zo, nu zijn jullie wel tenminste weer een beetje op de hoogte, de komende weken wordt het voor mij weer drukker, aangezien ik morgen weer moet beginnen op de interne afdeling (is misschien wel zo goed voor de financiën).

Groet’n uut Kurasau

Hmm misschien moet ik ns vaker een stukje tikken, ze worden steeds langer lijkt het wel.