Trimester 2: the end --> Ecuador: here I come

Lieve mensjes,

Hier wederom een berichtje van het zonovergoten Curaçao. Een berichtJE idd. Over een uurtje of 6 vlieg ik nl in de richting van het (hopelijk) net zo zonovergoten Quito, Ecuador. Nog net even tijd om jullie het laatste nieuws te berichten, voordat ik me met backpack en al ga proberen op te gaan in de massa’s “gringo’s” (moet vast lukken met mijn acteertalent en uiterlijke kenmerken).
Zoals gezegd heb ik nu vakantie dus. Mn 2e trimester zit er inmiddels al weer op, oftewel ben op 2/3e van mn co-schappen hier. De afgelopen 2 weken natuurlijk keurig in witte jas gepretendeerd dokter te zijn, orthopeed beter gezegd. Had voor mn co-schap al hele enthousiaste verhalen gehoord over de orthopeed bij wie ik stage zou lopen en moet toegeven dat ze allemaal waar waren. Echt heel leuk co-schap, ook meteen de eerste waarbij ik in aanraking ben gekomen met operaties. Eerste dag poli gelopen, tweede meteen op ok en met wat voor een programma: een totale knieprothese, een totale heupprothese, 3 arthroscopiën en een hoekplaat die geïnstalleerd werd om een gebroken heup te fixeren! Mocht bij alle ok’s steriel staan en assisteren (behalve bij de arthroscopiën, omdat dat daar geen zin heeft), echt heel gaaf. Klemmen vasthouden, suction! etc., superaardige orthopeed, ben tenslotte ook maar een halve leek aangezien het mn eerste ok’s waren. Wel een zware dag overigens, aangezien het de operaties van 7.30 tot 17 uur duurden en toen de rondes over de zalen nog gelopen moesten worden (tot 19 uur). De andere dagen poli gelopen, met de arts-assistenten rondes gelopen, foto’s bekijken (Röntgen-foto’s welteverstaan). Dit alles herhaalde zich de week erop, met als aanvulling dat ik nog 2x bij een andere orthopeed mocht assisteren. Denk niet dat ik orthopeed ga worden, maar heb wel 2 superleuke weken gehad (zul je zien, ga ik chirurgie toch geweldig vinden).
Zo, genoeg lyrische verhalen (zal mn site maar ns doormailen aan de orthopeed;). Sociaal dan maar? Oh, wacht even, heb nog meer over het ziekenhuis (relax ik houd het kort). Die ACLS cursus, zit er inmiddels op. Duurde weliswaar een weekje langer dan gepland, maar uiteindelijk keurig netjes geslaagd!! Dus mocht je in mijn buurt plotseling in elkaar zakken, dan hoef je je in ieder geval geen zorgen te maken over mij;).
Goed, nu echt sociaal. Eindelijk mn surfplannetje tot uitvoering gebracht, zelfs 2x geprobeerd ‘the waves te riden’. Moet eerlijk bekennen dat het wel scheelt dat ik vorig jaar zomer bij San Sebastian al een weekje vakkundig geprobeerd heb mezelf te verzuipen. Op de momenten dat ik voldoende O2 had, zijn mn hersenen er blijkbaar in geslaagd enige informatie omtrent surfhouding en stijl op te slaan. Helaas geen foto’s, maar wel het plan om hier een plank te gaan kopen. Hoop dat als ik terug ben, er enige vordering is, zodat ik misschien Martijn nog mee de zee in krijg (of misschien mn pa wel; mn ouders en mn broertje komen langs, de dag nadat ik terug ben uit Ecuador).
Verder vorige week maar ns een avondje thuis gebleven, beter gezegd met een paar straatgenoten/collega’s drank ingeslagen bij de lokale snack (om 22 uur ’s avonds in een redelijk vage buurt met 5 makamba’s bij een door Antillianen bezette keet bier en sterke drank bestellen, ben op dat soort momenten blij dat het vrij aardig gaat met mn Papiaments). De rest van de avond is voor mij ook een waas, dus laat ik maar snel verder gaan.
Dit weekend dan maar. Vrijdagavond eindelijk fatsoenlijke artiesten gezien (hoewel ik de Band zonder Banaan hiermee te kort doe), Acda &en de Munnik stonden nl op de Mambo. Leuke show, meeblèren met de bekende liedjes natuurlijk en als afterparty een hele stapel ‘echte’ feesthits.
Gisteren de laatste inkoopjes gedaan (muggenspray, enz) voor Ecuador, leesvoer gekocht (ik noem klassiekers als Animal Farm, De kleine blonde dood en How to kill a mockinbird). ’s Avonds was het tijd voor het Mambo Volleybal toernooi (ook zon plan wat al 7 maand stond), echt schaamteloos alles verloren, maar wel dikke lol gehad met zn allen. Eindelijk mn camera weer ns meegenomen, kan dus eindelijk zeggen: zie foto’s.
Ik en kort….. het is ook hopeloos. De paracetamol en imodium zitten in de tas, tijd om af te sluiten. Ik zal de komende weken proberen via dit medium jullie een beetje op de hoogte van mij vorderingen op het Zuid-Amerikaanse continent. Maar voor het geval dat, check ook: www.dedoldwazeavonturenvandrierasechtebelhamels.waarbenjij.nu (als het goed is zie ik ze as woensdag in Otavalo).

De mzzl,
Gerald