Anita terug!

Eindelijk!!! Weer een bericht van deze jongen uit de altijd zonnige Carribean. Weer genoeg gebeurd, maar zal proberen het dit keer echt, echt, echt kort te houden. Allereerst bedankt voor de felicitaties 12 oktober (24 voelt al ouder).
Zoals gezegd, ik was bezig met een 72-uursdienst tijdens het laatste bericht. Deze viel alleszins mee, aangezien het vrij rustig bleef op de EHBO en we ongeveer 6 uur slaap per nacht kregen. Zo erg zelfs dat er maandag helemaal niet bijgeslapen hoefde te worden. Sinds de dienst heb ik er inmiddels al weer 5 weken chirurgie op zitten. Morgen (vrijdag) wordt de laatste dag en zal ik een presentatie (voor de liefhebbers: over necrotiserende enterocolitis) moeten houden voor de chirurgen, assistenten en co-assistenten. De afgelopen 5 weken zijn me net als de eerste 3 echt uitstekend bevallen. Behalve dat het vak erg leuk is, mn de afwisseling tussen kliniek en o.k., is ook vooral de vakgroep chirurgie hier erg leuk op Curaçao. Of ik nu ook chirurg wil worden laat ik nog maar ff in het midden.
Maar goed het belangrijkste was natuurlijk dat op zaterdag 30 september om 15.35 het vliegtuig van de KLM landde met daarin: ANITA!!! Overbodig te zeggen natuurlijk dat het heerlijk was om dr Lekx na 5 maanden weer te zien. De 2 weken daarop hebben we heerlijk saampjes (’s avonds dan, aangezien ik geen vakantie had) leuke dingen gedaan. Het tweede weekend naar Aruba gegaan om een paar daagjes in een luxe resort te hangen. Lekker op een hagelwit strand gelegen en met allerlei foute Amerikanen (wie gaat er nu 12 jaar op rij naar Aruba op vakantie?) bier gedronken tijdens het happy hour. Verder is er op Aruba niet zoveel te doen, waar we achter kwamen toen we dag 2 met een huurauto het eiland gingen verkennen; na een uur of 4 hadden we het gevoel het hele eiland wel een beetje gezien te hebben. De donderdag erop was het dan tijd voor de geburtstag en wel de 24e met kadootjes natuurlijk: boeken, kruidenbitter, houten schildpadjes en als verrassing: een dagje relaxen in een resort. Dat laatste meteen de volgende dag samen met Anita uitgevoerd. Na 2 superleuke weken was het helaas ook weer nodig om Anita naar Hato te brengen, ach ja wat kan ik zeggen, je kunt niet alles hebben…
De daaropvolgende (eenzame) week stond in het teken van de voorbereiding op de triathlon. Was zo slim geweest om de zondag ervoor mezelf op de Wet & Wild, tijdens het piekuur, over te laten halen om mee te doen aan de triathlon van de week erop. Dus dat werd harlopen, voetballen en mountainbiken. Een weekje later mocht ik er dus aan geloven: 750m zwemmen, 15km mountainbiken en 5km hardlopen. Gehuurde mountainbike, pasta vooraf, mezelf helemaal volgegooid met water stond ik daar om 16 uur aan de start om vervolgens 1 uur, 38 minuten en 17 seconden met een flying tackle (je moet ook niet proberen in de laatste 20 meter nog iemand in te gaan halen die al 15 meter voorligt) over de finish gegaan (ben blij dat waarbenjij.nu geen filmpjes aankan;)). HELEMAAL stuk!! Kwartiertje draaiduizelig en verward rond gelopen in een soort van semi-euforische staat, fantastisch. Helaas was Els (degene die me zo gek gekregen heeft) met een lekke band uitgevallen, maar dat kan ze aankomende zondag goed gaan maken aangezien we dan mee doen aan de 10km. Oh ja en zaterdagavond ook maar weer volleyballen, als ik toch bezig ben.
Goed ben wel weer zon beetje aan het einde van mn verhaal, nog 4 weekjes loop ik rond in het ziekenhuis en over precies 2 maand sta ik weer op Schiphol!

De mazzel,
Gerald